Het weekend Noord-Frankrijk begon voor de meeste deelnemers in de Vlaamse Ardennen van België op de vrijdag. Sommigen van hen goed ingespeeld vanwege deelname aan de Limburg International de dagen ervoor, hoewel dit voor sommigen ook zijn tol zou eisen in de dagen erna (althans als reden aangevoerd kon worden voor wat mindere scores). Het deelnemersveld kon als gebruikelijk bij GVN evenementen worden ingedeeld in 3 “groepen”: zij die aan alle tours en tripjes meedoen, zij die tot de groep van actieve GVN-ers behoren die aan meerdere evenementen per jaar meedoen en elkaar daar weer tegenkomen en een groep van debutanten die wel eens willen weten of zo’n evenement iets voor hen is. Zoals altijd gaan deze groepen naadloos in elkaar op en had ik aan het eind eens temeer na een GVN evenement het gevoel dat ik in een supersfeer 3 dagen lang mijn liefste vrijetijdsbesteding heb uitgeoefend en daarnaast met oude bekenden ben opgetrokken maar ook weer een aantal nieuwe enthousiaste golfers heb leren kennen. Voor mij de ideale mix en de ideale setting om te golfen. Naast de gezelligheid en het delen van (golf)verhalen met de andere deelnemers tijdens ronde, borrel en diner zijn er altijd nog een paar andere belangrijke zaken: de courses waarop je speelt, de gedenkwaardige momenten en uiteraard niet in de laatste plaats de scores.
Aan het feit dat ik dit verslagje mag schrijven (deze eer is voorbehouden aan de winnaar) zal het u niet verbazen dat ik over het laatste aspect niet mag klagen. Wat de scores betreft is verder nog het vermelden waard dat er een respectabel aantal glazen vogeltjes uitgedeeld mocht worden (birdies) en dat er ook maar liefst 2 eagles zijn gevallen (Niels en Karel onderstreepten hun klasse hiermee). Wat de courses betreft niets dan lof: op de vrijdag (als navigatie nauwkeurig genoeg was) leidde de route naar de immense oprijlaan van een kasteelachtig buiten (zie foto): dit bleek het clubhuis van Golfclub Oudenaarde te zijn. Op de prachtige afslag van de “Kasteel” lus bleek dit een juiste keuze. Prachtige bos/parkbaan met op de 1e hole – voor het kasteel direct een flinke hofvijver tussen de tee en de fairway. Mooie vergezichten en gezichten op het kasteel en de bijgebouwen. Het ligt nog wel aan de voet van de Vlaamse Ardennen, deze course is iets geaccidenteerd maar met trolley prima te doen. Of het nu de routing van de course was, de charme van onze gastspeelster An (die in de 1e flight met name het mannelijk deel daarvan enigszins afleidde en ook de start van die flight met minimaal 5 minuten vertraagde door in haar afslagvoorbereiding te wachten tot het dorpscarillion de Brabançonne had gespeeld en tot 12 had geslagen – Na de flight bleek zij voor dieren overigens minder aardig dan voor haar flightgenoten omdat haar hondje ca. vijfeneenhalf uur in de auto had gezeten…..), de vermoeidheid van de Limburg international spelers of de honger om toch vooral elke bal terug te vinden op de 1e dag; uiteindelijk togen wij pas rond 19 uur naar St.Omer alwaar wij rond half tien aan tafel gingen….. Deze lange “zit” had blijkbaar toch een positieve uitwerking op een aantal spelers want er was een netto 64 (klasse Suzanne) en een netto 67 (briljant Karel; slecht 3 boven de baan met 2 dubbel bogeys in de laatste 4 holes) te vieren. Laatstgenoemde had ook nog de leary op slechts 30cm van de pin (landing op 25 cm): een dodere vogel vind je niet snel.
Enfin arrival in St.Omer. Degenen met courseview rooms konden nog even genieten van een eerste blik op de prachtige, maar ook uitdagende course die zij de volgende dag gingen spelen cq bestrijden. Tijdens de maaltijd en wat drankjes kon je sommigen al wat bedenkelijk zien kijken (buggy of geen buggy, wat sla ik af op die hole die 40 meter naar beneden valt, hoeveel clubs extra voor de hole waar ik 50 meter omhoog moet, etc.). De gelukkigen zaten aan de bos/parkeerplaats zijde, in dit geval geen nadeel om onbekommerd van het diner te genieten.
Nu ga ik 2 dagen golf op een mooie, uitdagende course proberen te beschrijven in een paar steekzinnen:
2e dag meer buggies dan eerste dag (met name holes 10 en 18 waren een killer voor de trolleygebruikers, als je deze course ooit loopt zonder buggy doe het dan met tas op je rug).
Greens verre van gemakkelijk en veel moeilijker dan de vrijdag. 3 putts vele en ik denk dat er stiekem ook wel een vijf put is geweest. Wisselende scores. Gejuich maar ook kreten van afgrijzen (met name op de greens) en soms forse verschillen tussen dag 1 en dag 2 (Cees weet hier alles van met maar liefst 22 slagen verschil). Mooie uitzichten. Geweldig weer; niet al te warm maar wel een lekker zonnetje.
Tot slot nog wat memorabele momenten. En eigenlijk is dat wat golf en zo’n tripje het mooist maken naast de mensen: bijna iedere ronde golf heeft wel iets in zich dat je onthoudt, je maakt altijd wel iets leuks of bijzonders mee. Naast eerdergenoemde voorvallen:
Een bal via de boom bovenop de paraplu aan de trolley van een andere flight. Deze bal vond de verbouwereerde – naar wat later bleek – Nederlander, waarmee we in een bijzonder soort Engels hadden gesproken over de bal waarvan hij wist dat hij zijn tas geraakt had maar die we niet konden vinden, juist op het moment dat we met de provisional door wilden spelen.
Een shot recht tegen de richtpaal van een hole (2cm breed, 150 meter van de tee) die terugstuitte tot de helft. Op diezelfde hole met dezelfde bal van 110 meter de green op, lang zoeken en uiteindelijk de bal in de hole gevonden (birdie van 110 meter na een 1e slag van – netto – 70 meter!) Chapeau Jan!!. 2 Titleist #3 ballen gemerkt met 3 blauwe puntjes in een driehoek – die 10 meter van elkaar geland waren (vanuit verschillende holes van 2 verschillende spelers) – gelukkig op tijd bemerkt.
En ongetwijfeld nog meer van dit soort gebeurtenissen, die het spelen van een ronde golf altijd weer tot een onverwachts en avontuurlijk tijdverdrijf maken en 1 van de redenen waarom we altijd weer terug zullen keren naar de baan, of je nu van scratch of clubhandicap speelt en of dat je zojuist ruim boven of ruim onder je handicap gelopen hebt………..
Willem dank voor de organisatie! En alle deelnemers dank voor de genoeglijke 3 dagen!
Het was mij een waar genoegen. Tot een volgende gelegenheid.
Fred Groenen
© 2018 GolfVereniging Nederland | KvK 24297814